معنی دانشجو بودن دانشجو کسی است که درس می خواند دانشجو کسی است که تحصیل می کند. نه کسی که به او آموزش داده می شود یا کسی که لاته می نوشد و بازی های رایانه ای بازی می کند: بلکه کسی است که تحصیل می کند. ما باید م activeلفه فعال تحصیل را که مورد نیاز این مدل دانشجو بودن است ، به خاطر بسپاریم. پس از تحصیلات متوسطه در انگلستان ، منطقی است که تصور کنیم "دانشجو" بودن به معنای "آموزش دادن" است: اما انفعال ذاتی این مدل کاملاً نامناسب است. دانشجو کسی نیست که آموزش ببیند و فقط استفراغ کند. بلکه دانشجو کسی است که مسئول یادگیری و مطالعه خود است. یک مدل سنتی از تحصیل در دانشگاه وجود داشت که دانشجو را فردی می دانست که کارت کتابخانه و لیست کتابخوانی دریافت می کند و به طور کلی از پس آن بر می آید. مجموعه سخنرانی های کوتاهی از سخنرانان مختلف وجود داشت که برداشت های آنها را از جنبه های مختلف قانون ارائه می کرد ، اما مطمئناً توجه خاصی به نیازهای دانشجویان وجود نداشت که امروزه اکثر دانشکده های حقوقی دانشجویان را مجذوب خود می کنند. یادآوری این نکته ضروری است که افزایش مرحله از مدرسه به دانشگاه در تغییر مسئولیت از معلم به یادگیرنده محدود است: در نهایت ، یادگیرنده مسئول یادگیری خود است ، در محدودیت ها. در رمان "Brideshead Revisited" از Evelyn Waugh قهرمان چارلز رایدر نگاه اجمالی زندگی دانشگاهی خود را به ما نشان می دهد: "من ... و هفته ای دو روز با هم کار می کردم." توجه داشته باشید که: دو مقاله در هفته. تحصیلات چارلز رایدر از این طریق شکل گرفت که وی در سخنرانی ها شرکت می کرد و سپس به کتابخانه می رفت ، و هر هفته دو مقاله می خواند و می نوشت ، و سپس مقالات را برای استاد راهنما خواند تا بلافاصله نظرات خود را دریافت کند. هیچ مشکلی در مورد مقاله وجود نداشت ، سعی کنید تا زمانی که ممکن است مجبور به انجام آن نشوید ، به دنبال یک نسخه اضافی باشید و سپس آن را در اواخر دوره در طی دو ماه تحویل دهید. اکثر دانشکده های حقوق در هر دوره در هر دوره بر یک کار اصرار دارند: این کار بسیار راحت تر از حجم کار چارلز رایدر است. همچنین به معنای یک یادگیرنده فعال مانند چارلز رایدر باشید. هر هفته (یا هر دو روز) ، رایدر باید موارد کافی ، اساسنامه ، ادبیات مجله و کتابهای درسی (اگر دانشجوی حقوق بود ، که او نبود) را به اندازه کافی بخواند تا بتواند مقاله ای بنویسد که برای معلم خصوصی در قالب کلاس بسیار کوچک (معمولاً دو یا سه نفره). این نیاز به مهارت در خواندن ، ساختار بندی مطالب ، نوشتن خوب و با سرعت و توانایی بحث در مورد نکاتی که بیان شد و استدلال های مطرح شده بود. بنابراین ، اگر بپذیریم که فرهنگ آموزش و یادگیری در دانشکده های حقوق مدرن پیشرفتی در مدل قدیمی است (چیزی که در زیر به آن خواهیم پرداخت) ، نباید این واقعیت را فراموش کنیم که شما ، به عنوان یک دانشجوی حقوق ، هنوز باید باشید تلاش برای تعالی ، فداکاری و مسئولیت محدود به داشتن نوعی یادگیرنده فعال.
یک یادگیرنده فعال شخصی است که مسئولیت تحصیلات خود را به عهده می گیرد. شخصی که برای مطالعه مقالات ژورنالی نیازی به راهنمایی ندارد ، برای خواندن کامل پرونده های قضایی و اساسنامه نیازی به راهنمایی ندارد و به طور هوشمندانه و فعالانه می خواهد نظرات خود را درباره قانون و زمینه اجتماعی آن تدوین کند. برای دانشگاهیان ، معلمان و سیاست گذاران معمولاً شکایت دارند که سیستم آموزشی ما در انگلیس بیش از حد نگران آزمایش دانش آموزان و در نتیجه "آموزش به آزمون" است: یعنی آموزش دانش آموزان دقیقاً آنچه در آزمون بنویسند ، برخلاف به دنبال آموزش بیشتر آنها است. تحصیلات خودم مطمئناً در اواخر سال به دلیل امتحانات سطح O (GCSE) و سطح A کمی گرفتگی عصبی بود که توسط معلمانی که می دانستند عملکرد دانش آموزان آنها مهم است ، نزدیک می شوند. اما دو هفته بیشتر طول نکشید. در غیر این صورت ، ما خودمان می خواندیم و انتظار می رفت که آنها را بخوانیم ، ما درباره چیزهای ارزشمندی فراتر از برنامه درسی بحث کردیم ، 2 و بنابراین به ذهن ما خطور نکرد که معلم تنها مسئول همه چیزهایی است که می دانیم ، و همچنین به ذهن ما خطور نمی کند که اولین غریزه ما در داشتن یک سوال این بود که از معلم بپرسیم: در عوض ما از کتابخانه ، فرهنگ لغت و مغز خودمان استفاده کردیم. آموزش به این آزمون باعث شده است که غریزه کنجکاوی در بسیاری از دانش آموزان مدرن از بین برود و این امر باعث شده است که دانشجویان کم تأثیرتری داشته باشند
