علاوه بر این ، کودکانی که تلاش می کنند محکوم به نتایج ضعیف نیستند. هنگامی که معلمان روابط حمایتی با دانش آموزان در معرض خطر خاصی از مشکلات رفتاری برقرار می کنند ، آن بچه ها با گذشت زمان بهبود می یابند.
در واقع ، مطالعات نشان می دهد که دانش آموزان "در معرض خطر" بیش از سایر کودکان از روابط حمایتی دانش آموز و معلم بهره مند می شوند.
غذای آماده؟
فرار از مفاهیم این مطالعات دشوار است. روابط مثبت دانش آموز و معلم می تواند دانش آموزان را در برابر استرس های سمی محافظت کند. آنها ممکن است مشکلات رفتاری را پیشگیری کنند ، چشم اندازهای تحصیلی کودک را افزایش دهند ، کودکان را از خطر قربانی شدن همسالان باز دارند.
و مزایای آن با بزرگ شدن کودکان کاهش نمی یابد. برعکس.
در یک متاآنالیز از 99 مطالعه منتشر شده ، محققان دریافتند که در مقایسه با دانش آموزان بزرگتر ، کودکان در دبستان در مواقع منفی روابط دانش آموز و معلم دچار مشکلات بیشتری می شوند. اما روابط مثبت به ویژه برای دانش آموزان بزرگتر مفید بود و به طور کلی ، "تأثیرات قوی تری در کلاس های بالاتر یافت شد" (Roorda et al 2011).
در واقع ، در یک مطالعه بزرگ بر روی نوجوانان آمریکایی ، مهمترین پیش بینی کننده رشد تحصیلی ریاضی در مدرسه-از پایه های 8 تا 12-درک دانش آموز از "ارتباط" با معلمانش بود (گرگوری و واینستین 2004) به
اما این همه ماجرا نیست روابط نزدیک شخصی برای معلمان نیز مفید است.
وقتی دانش آموزان و معلمان احساس ارتباط می کنند ، فقط دانش آموزان نیستند که از آن سود می برند.
تحقیقات نشان می دهد که معلمان وقتی ارتباط نزدیکی با دانش آموزان خود گزارش می دهند ، احساس موفقیت بیشتری می کنند. و وقتی روابط آنها با تعارض کمتری همراه باشد ، معلمان خستگی عاطفی کمتری را تجربه می کنند (کوربین و همکاران 2019).
بنابراین چگونه می توانیم اطمینان حاصل کنیم که دانش آموزان و معلمان این روابط مهم و حمایتی را ایجاد می کنند؟
واقعیت این است که همه دانش آموزان برخورد مساوی ندارند. آنها فرصت مساوی برای ایجاد روابط نزدیک و حمایتی با معلمان خود ندارند.
این به این دلیل است که معلمان انسان هایی هستند که تحت فشارهای روانی قرار می گیرند و حرفه معلمی یک استرس زا است.
علاوه بر این ، معلمان اغلب فاقد آموزش به بهترین روش برای کنترل نظم و انضباط هستند.
و معلمان ، مانند بقیه ما ، از سوگیری های ناخودآگاه رنج می برند که بر نحوه واکنش آنها به کودکان تأثیر می گذارد.
بنابراین ما باید در مورد کمک به معلمان و دانش آموزان برای غلبه بر این موانع جدی باشیم. بیایید مشکلات را دقیق تر بررسی کنیم.
1. ما باید به معلمان کمک کنیم تا با استرس شغلی کنار بیایند
pense-boy-by-Charmaine_Swart-150x112-min.jpg
ایجاد روابط مثبت دانش آموز و معلم مستلزم صبر و شوخ طبعی خوب است-ویژگی هایی که در هنگام استرس از بین می روند. و متأسفانه ، تدریس حرفه ای استرس زا است.
به عنوان مثال ، در ایالات متحده ، مطالعه ای در یک منطقه مدرسه شهری شهری در غرب غرب نشان داد که 93 درصد از معلمان ابتدایی "بسیار استرس" داشتند و یک سوم از این معلمان سطوح متوسط تا بالای فرسودگی شغلی را تجربه می کردند (هرمان و همکاران 2018) به
یک مطالعه بعدی بر روی معلمان مدرسه راهنمایی میدوسترن آمارهای بدی را گزارش کرد (هرمان و همکاران 2019).
در انگلستان ، یک نظرسنجی از معلمان مدارس نشان داد که "شرایط کار روانی و اجتماعی در سطح ضعیفی بود" (راوالیر و والش 2018). نظرسنجی دیگری در بریتانیا گزارش می دهد که بیش از نیمی از معلمان به دلیل "فشارهای روحی و روانی" تصمیم به ترک حرفه گرفته اند.
بنابراین اگر می خواهیم به معلمان کمک کنیم روابط مثبتی با دانش آموزان خود برقرار کنند ، باید منابع استرس شغلی مانند حمایت اداری ضعیف ، ارتباط ضعیف معلم و والدین و بودجه ناکافی را برطرف کنیم.
در یک مطالعه بزرگ در ایالات متحده ، روابط مثبت دانش آموز و معلم برای کودکانی که والدینی داشتند که مکرراً با معلمان در ارتباط بودند ، رایج بود. علاوه بر این ، دانش آموزان مدارس ابتدایی با دریافت حقوق بیشتر معلمان به مرور زمان روابط معلم مثبتی را حفظ می کردند (O'Connor 2010).
